در دومین شب از مراسم احیا لیالی مبارک قدر و در شب بیست و یکم ماه رمضان مومنان خداجو، خداوند بزرگ را به هزار اسم اعظمش خواندند و برای سلامتی و ظهور ولی عصر (عج)، شفای بیماران، عاقبت بخیر شدن و برآورده شدن حاجات خود و سایر مسلمانان دعا کردند. در این میان بارندگی و به هم ریختگی جوی، میهمانان مصلای امام خمینی(ره) را غافل‌گیر کرد.
ابتدای این برنامه قاری بین المللی حمیدرضا احمدی‌وفا آیاتی از قرآن کریم را تلاوت کرد و در ادامه دعای جوشن کبیر توسط قاریان ممتاز، مهدی قربانعلی و حسین یزدان‌پناه قرائت شد. در این مراسم که به طور مستقیم از شبکه پنج سیما پخش می شد، در شب شهادت امیرالمومنین(ع) حاضران با نوای مداح اهل بیت(ع) حاج امیر عباسی، در مصیبت مولای متقیان حضرت علی (ع) عزاداری و سینه زنی کردند. همچنین در این مراسم حاج مرتضی طاهری به ذکر مصیبت و مناجات‌خوانی پرداخت. در ادامه حجت الاسلام علیرضا پناهیان مانند شب نوزدهم، سخنران این مراسم بود.
از اواسط برگزاری آیین احیا شب بیست و یکم، بارش باران تند بهاری، سبب شد حاضران و خانواده‌های حاضر در فضای باز و صحن مرکزی مصلی، به داخل شبستان هدایت شوند. به همین سبب با توجه به تمهیدات از پیش اندیشیده شده در مجموعه مصلی، بخش دیگری از شبستان به مساحت حدود ۵ هزار مترمربع زیر بار مراسم رفت. علی رغم جابجایی چند هزار نفر و انتقال بخش توجهی از امکانات برگزاری مراسم از صحن به شبستان و فضای مسقف، با تلاش و تکاپوی نیروها و خادمین مصلای امام خمینی(ره)، خللی در برگزاری مراسم شب قدر بیست و یکم ایجاد نشد.
حجت الاسلام پناهیان، با اشاره به بی‌نشاطی، به عنوان مانعی برای رشد در امور مادی و معنوی و عاملی برای خراب شدن اخلاق، دعا برای رفع هم وغم را از امور توصیه شده در شب‌های قدر دانست. چرا که انسان باید استعداد دلتنگی و غصه خوردن خود را صرف خدا کند و در فضای معنوی دلش بگیرد. هرچند به گفته حضرت حق، سعی انسان در رسیدن و لقای خداوند، در رنج ومشکلات است، ولی باید تلاش کرد تا این مشکلات طبیعی، انسان را اذیت نکند، و هم و غم انسان را به خود جلب نکند. مشکلات باید مثل خستگی یک ورزشکار تیم ملی باشد. از تمرینات خسته می‌شود، ولی افسرده نمی‌شود و آنها را به جان می‌خرد.
وی با اشاره به کلام امیرالمومنین(ع)، قلب مومنین را غمگین ولی دائم النشاط معرفی کرد، و انکار شدن و مذمت غم معنوی، در تبلیغات رسانه‌های مدرن را به خاطر جهالت آنها دانست. و غم معنوی را از بالاترین لذت‌ها و گمشده انسان امروزی خواند. بشنو از نی چون شکایت می‌کند/ از جدایی‌ها حکایت می‌کند** کز نیستان تا مرا ببریده‌اند/در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند... ما نی هستیم که از نیستان ما را جدا کرده‌اند.
حجت الاسلام پناهیان در ادامه روایاتی از معصومین نقل کرد و گفت: شخصی به امام صادق(ع) اظهار داشت که من در نماز و مناجات گریه‌ام نمی‌گیرد و خود را به گریه می‌زنم (تباکی می‌کنم) و با یادآوری گرفتاری‌ها و حزن زندگی، با خدا مناجات و درد دل می‌کنم، اشکالی ندارد؟ امام(ع) تایید کردند. باید برای جلوگیری از ورود غم دنیا به دل، غم معنوی را به دل راه داد. این مسئله در جاهای دیگر هم به عنوان قاعده است. برای مثال اگر می‌خواهید پیش دیگران خوار و ذلیل نشوید، خود را پیش خدا متواضع و خوار کنید، اگر می خواهید از کسی نترسید از خدا بترسید. اگر می‌خواهید رابطه شما با مردم ودیگران درست شود، ارتباط خودتان را با خدا درست کنید.